Terwijl Louis en Zélie Martin in 2015 heilig werden verklaard, gaat het zaligverklaringsproces van hun derde dochter, Léonie, van start. Inderdaad, monseigneur Jean-Claude Boulanger, bisschop van Bayeux-Lisieux, aanvaardde op 24 januari 2015 het verzoek van de zusters van het klooster van de Visitatie van Caen om zijn zaligverklaring in te dienen. Ze is nu een "dienaar van God". Hierin kunnen we, na de heiligverklaring van hun laatste kleine heilige Thérèse in 1925, slechts een andere vrucht waarnemen die Louis en Zélie voortbrachten.
Geboren op 3 juni 1863 in Alençon, is ze moeilijk te plaatsen in de broers en zussen tussen het paar Marie/Pauline en dat van Céline/Thérèse. De dood op 5-jarige leeftijd van haar zusje Hélène, een jaar na haar geboren, moet dit isolement hebben versterkt.
Er is niets gemakkelijks met dit kind: precaire gezondheid, moeilijk karakter, permanente instabiliteit, trage intelligentie... Zélie, zijn moeder schrijft aan zijn broer Isidore: “Ik zag hem 16 maanden lang tussen leven en dood. » Ze maakt zich zorgen over haar ouders en haar zussen, maar om haar heen ontwikkelen ze schatten van liefde, geduld, gebed... Meerdere keren teruggestuurd, zal ze niet studeren aan de Visitatie van Le Mans zoals haar oudere zussen. Haar ouders moeten daarom het briljante succes opgeven dat we altijd voor haar kroost hopen en van haar houden zoals ze is, in de hoop vooruitgang te boeken! Léonie spreekt niettemin met een constante bevestiging over haar toekomst: 'Ik zal samen met mijn tante non zijn op de Visitatie. »
Het leven was niet gemakkelijk, noch voor haar, noch voor de mensen om haar heen... maar ze zal de Visitatie binnengaan en non worden. Een "echte" non zoals ze wil worden. Zonder in details te treden over het gekwelde leven van Léonie Martin, kunnen we het vertrouwen van haar moeder in God bewonderen. In een van Zélie's brieven kan men inderdaad lezen: “Wat Léonie betreft, alleen God kan haar veranderen, en ik ben ervan overtuigd dat hij dat zal doen. » Zelfs als het spel niet wordt gewonnen, zal Zélie getuige zijn van de verandering van Léonie in haar richting zodra haar dochter is bevrijd uit de despotische en gewelddadige greep van Louise Marais, hun bediende. Zelie schreef: “Ze houdt zoveel van me als het mogelijk is om lief te hebben en met deze liefde dringt de liefde van God beetje bij beetje door in haar hart. »
Als Zélie een laatste en moeilijke pelgrimstocht naar Lourdes onderneemt, is dat omdat ze hoopt te genezen om tijd te hebben om haar dochter groot te brengen. “Vanaf het moment dat ik zag wat er met Léonie gebeurde, kreeg ik contact met het leven, ik weet nu hoeveel ze me nodig heeft. » Ze legt zich echter neer en biedt deze bedevaart voor Léonie aan: “Als de Heilige Maagd me tenminste niet geneest, zal ik haar smeken mijn kind te genezen, zijn intelligentie te openen en hem heilig te maken. » Léonie wordt niet buitengesloten in dit aanbod: ze wil sterven in de plaats van haar moeder. Eindelijk zal Zélie haar leven tot het einde geven voor haar dochter, zoals ze kort voor haar dood zei: “Als Léonie maar de opoffering van mijn leven nodig had om een heilige te worden, zou ik het van harte doen. »
Zélie's gebed werd verhoord. Léonie trad, na verschillende vruchteloze pogingen, definitief in het klooster van de Visitatie van Caen in 1899. Daar stierf ze in de geur van heiligheid op 16 juni 1941. Meer dan zestig jaar lang heeft ze door haar offers en haar gebeden slaagde erin haar aanvankelijk rebelse karakter de baas te worden. Bewust van haar zwakheden, zocht ze haar toevlucht in de overgave in de Barmhartigheid van God. Ze maakte zich de woorden van Thérèse eigen: "Sinds ik begreep dat het voor mij onmogelijk was om iets alleen te doen, leek de taak me niet langer moeilijk, ik voelde dat het enige dat nodig was, mezelf steeds meer met Jezus te verenigen en dat de rest mij zou worden gegeven ook. »
Door deze kruisigende en gekruisigde liefde in het leven van Louis en Zélie Martin te ontdekken, begrijpen we waarom de ouders van vandaag zich tot Léonie wenden om hun moeilijke, zwakke, beproefde kinderen toe te vertrouwen wier pad moeilijk te vinden is in een wereld die pleit voor succes ten koste van alles en op alle vlakken. Het klooster van de Visitatie van Caen hoort dagelijks deze lijdensgebeden. In het Heiligdom van Alençon, vooral in het huis waar het gezin woonde, komen veel ouders hun kind toevertrouwen. Zij die lijden en zij die lijden veroorzaken. We zijn getuige van de verkregen genaden: een dialoog wordt hernieuwd, gratie wordt uitgewisseld, deuren gaan open. Vaak, als de tekenen niet zo duidelijk zijn, zijn het geloof, moed en nederig geduld die worden versterkt om dit andere kind te begeleiden.
In de voetsporen van Léonie in Alençon
- Geboren op 3 juni 1863 in het huis, rue du Pont Neuf, het eerste huis van het echtpaar Martin boven de horloge- en juwelierszaak van Louis.
- Doop in de kerk Saint Pierre de Montsort op 4 juni 1863, op het feest van het Heilig Sacrament door Abbé Lebouc. (De doopkapel wordt bewaard in deze kerk.)
- Familiehuis van 1871 tot 1877, rue Saint Blaise 50 waar Léonie woonde met haar gezin van 8 tot 14 jaar oud. (Huis open voor bezoekers, geboorteplaats van Saint Thérèse)
- Onderwijs in de lagere school van het Instituut van de Zusters van de Voorzienigheid, rue du Pont Neuf 5, naast de Onze-Lieve-Vrouwekerk. (We kunnen de locatie zien, maar daar is geen school meer.)
- Eerste communie op 23 mei 1875, op het feest van de Heilige Drie-eenheid in de Notre-Damekerk. (Basiliek sinds 6 juni 2009.) Plaats van het huwelijk van Louis en Zélie, van de doop van Thérèse, van de begrafenis van Zélie.
- Klooster van de Arme Clarissen, rue de la demi-lune, 7 oktober 1886, Léonie's eerste poging tot religieus leven (Ervaring die 2 maanden zal duren: Léonie's broze gezondheid kan de strengheid van de regel niet weerstaan.)
In Sées: bedevaart van Louis Martin te voet (42 km heen en terug) om de genezing van Léonie te verkrijgen in de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van de Onbevlekte Ontvangenis (verheven tot de rang van kleine basiliek op 1 mei 1902) en jaarlijkse bedevaart van Zélie met Léonie op 8 december, feest van de Onbevlekte Ontvangenis. (FC 117, 1 juni 1874).
