Het verhaal van Louis Martin begint in Bordeaux in 1823. Als zoon van een soldaat werden zijn vroege jaren gekenmerkt door mobiliteit. Daarna verhuisde het gezin naar Alençon, waar Louis zijn schooltijd doorbracht.
Hij leerde horlogemaken in Rennes, Straatsburg en Parijs. Beslissende jaren waarin het verlangen om zich aan God te wijden werd geboren, in het klooster van Grote Sint-Bernard. Zijn moeilijkheid om Latijn onder de knie te krijgen dwong hem dit project op te geven. Vervolgens opende hij een horloge- en juwelierszaak in 1850 rue du Pont Neuf in Alençon.
Tot aan zijn huwelijk in 1858 verdeelde hij zijn tijd tussen zijn werk, hobby's (met name vissen), mediteren en anderen ontmoeten. Hij nam deel aan de Vital Romet-kring die een tiental jonge christenvolwassenen samenbracht rond Abbé Hurel en ontdekte een vorm van sociaal engagement in het kader van de Sint-Vincentiusconferentie.
Zijn moeder, die het er niet toe kon brengen hem vrijgezel te zien, vertelde hem over Zélie Guérin, bij wie ze de kunst van het kantklossen leerde. Hun eerste ontmoeting op de Sarthe-brug zal beslissend zijn. Ze trouwden minder dan een jaar later op 12 juli 1858 om 22 uur in het stadhuis van Alençon en op 13 om middernacht in de Notre Dame-kerk.
Hun huwelijksleven zal 19 jaar duren, volledig in Alençon geleefd.
Het zal worden gemarkeerd
- door een plan om continentie in het huwelijk te leven
- vervolgens door negen kinderen op te voeden, van wie er vijf zullen overleven.
Uit de correspondentie van Madame Martin blijkt de diepe genegenheid die dit paar verenigt.
Ze beschrijft ook haar dagelijks leven:
- Louis' deelname aan de opvoeding van de kinderen
- zijn professionele keuze om zijn activiteit op te geven om zijn vrouw bij te staan in het beheer van de door haar opgerichte kantfabriek
- het diepe geloof dat dit gezin bezielt en aandacht schenkt aan de mensen om hen heen
- de gevolgen van het sociale en religieuze leven van die tijd (het was het einde van het Tweede Keizerrijk en de geboorte van de Derde Republiek...)
- en ten slotte de lange beproeving van kanker die Madame Martin op 46-jarige leeftijd, op 28 augustus 1877, meesleurde.
Dan breekt voor Louis de tijd van weduwschap aan dat hij besluit in Lisieux te gaan wonen bij de Guérins, zijn schoonfamilie.
Enkele brieven uit deze periode onthullen hem als een vader die aandachtig was voor elk van zijn dochters en bereid was in te stemmen met hun project van religieus leven.
Nadat Thérèse de Karmel was binnengegaan, begon de beproeving van een ziekte voor hem in 1888, waardoor hij werd geïnterneerd in de Bon Sauveur in Caen.
Tijdens periodes van remissie zien we hem de zieken om hem heen verzorgen.
Verlamd, werd hij teruggebracht naar zijn familie, waar hij stierf op 29 juli 1894, op 71-jarige leeftijd.
