Dit huis, gelegen aan de rue Saint-Blaise, was het toneel van het gezinsleven van Martin van 1871 tot 1877. Het is op deze plek dat Saint Thérèse werd geboren (1873), daar stierf ook Saint Zélie (1877).
Zélie, oorspronkelijk het huis van de familie Guérin, woonde hier als jong meisje van 1844 tot haar huwelijk in 1858.
Dit huis is het kloppende hart van het heiligdom. Hier kunt u het leven en de boodschap van Saints Louis en Zélie en hun familie grondig ontdekken.
Deze kapel, ingehuldigd in 1928, biedt decoratie en meubilair met betekenis en symbolen, die evenveel uitnodigen tot verinnerlijking, bezinning, meditatie en gebed. De muren zijn bedekt met ex-voto's.
In het koor van de kapel stelt het onderste deel van het altaar een kerststal voor waar de heilige Thérèse een roos aanbiedt aan het Kindje Jezus.
Bovenaan toont een sculptuur het Kindje Jezus dat een roos in de linkerhand van de heilige Thérèse legt, die deze met haar rechterhand op de grond uitspreidt. Het Kindje Jezus staat bij het kruis, een teken van verlossing. De sluier van het Heilig Aangezicht herinnert ons aan het lijden van Christus en de naam van Thérèse: Thérèse van het Kind Jezus en van het Heilig Aangezicht.
Rechts van het altaar is het reliekschrijn van de heiligen Louis en Zélie en hun dochter Saint Thérèse op een glasplaat bevestigd. Drie buizen in brons en goud bevatten ze: gebeiteld kant voor Saint Zélie die herinnert aan haar werk als kantwerkster, tandwielen en wijzers voor Louis en in het midden bedekt een roos de relikwieën van Saint Thérèse.
Aan de rechterzijwand opent zich de inheemse kamer. De deur krijgt het symbool van de doorgang naar een andere ruimte. Achter de ramen geplaatst, laat het deurkozijn het oog door, waardoor de binnenruimte van de slaapkamer toegankelijk wordt. Op het brons confronteert de tekst het mysterie van leven en dood: “Hier komen leven en dood samen. De familie Martin leerde van elkaar te houden en zich over te geven aan de voorzienigheid”.
De drie stappen, met de woorden God heeft het eerst gediend – Liefde en vertrouwen – Rechtvaardigheid en naastenliefde nodigen je uit om naar de hemel te stijgen. Deze woorden zijn de vertaling van levensoriëntatie van Saints Louis en Zélie Martin.
Het is het hart van het spirituele en sacramentele leven van de familie Martin: de heiligen Louis en Zélie trouwden er op 13 juli 1858 om middernacht en de heilige Thérèse werd er gedoopt op 00 januari 00. Het is de parochiekerk van de familie waar ze vele genaden ontvingen.
Na de zaligverklaring van de heilige echtgenoten werd deze kerk in december 2009 door paus Benedictus XVI verheven tot de rang van kleine basiliek.
Het gebouw, waarvan de bouw in 1470 begon, heeft een prachtige veranda die de scène van de Transfiguratie voorstelt, en bevat een groot altaar uit de 1798e eeuw en een Maagd van de Assumptie uit XNUMX.
Een bronplaats van het heilige paar. Daar, toen ze Louis toevallig tegen het lijf liep, hoorde Zélie een innerlijke stem tegen haar zeggen: “Dit is degene die ik voor je heb voorbereid. Drie maanden later trouwen Louis en Zélie.
Toen Louis in 1857 deze kleine toren aan de oevers van de Sarthe verwierf, moest hij er een meditatieplek van maken waar hij zijn favoriete hobby kon uitleven: vissen. Na zijn huwelijk met Zélie zullen de echtgenoten met hun kinderen komen om er rustige uurtjes door te brengen.
Gekocht door Louis Martin in april 1857, was het paviljoen voor hem een plek waar hij graag kwam. Deze kleine zeshoekige toren staat op de hoek van een tuin en heeft een begane grond en twee verdiepingen waartoe een stenen buitentrap toegang geeft, eerst en dan binnen voor de tweede.
Louis installeerde, allereerst in het paviljoen, het beeld van de Maagd dat hem was geschonken door juffrouw Félicité Boudewijn, een vrome vrouw uit Alençon die zeer betrokken was bij sociale werken. Kopie van die van Bouchardon, in Saint-Sulpice in Parijs, (origineel in zilver, gegoten tijdens de Revolutie, deze Maagd vertegenwoordigt de Onbevlekte, haar handen open alsof ze haar genaden wil verspreiden).
Zoals later in het Belvédère des Buissonnets, in Lisieux, maakte Louis het Pavillon tot de plaats van zijn lezingen. Aantekeningen die tijdens zijn leven zijn bewaard, maken het mogelijk om zijn smaak te ontdekken. Als zoon van zijn tijd hield hij zich onder andere graag bezig met Lamartine of Châteaubriant (wiens volledige werken hij kocht op 21 oktober 1846 “tegen de prijs van 25 fr. de 10 delen ».)
Dit gebouw deed zowel dienst als professioneel onderkomen voor Louis' uurwerken ("Au Remontoir") en Zélie's kantatelier, als als gezinsverblijf voor de Martins tussen 1858 en 1871. Louis verwelkomde zijn ouders en zijn neef Adolphe Leriche, een wees.
In 1871 verhuisde de familie Martin naar de rue Saint-Blaise, en Louis verkocht zijn horlogemakerij aan Adolphe om zich te wijden aan het ondersteunen van de kanthandel van zijn vrouw.
In deze kerk in Alencon werden de eerste acht kinderen van Louis en Zélie gedoopt. Voor hun verhuizing naar de wijk Notre-Dame was deze kerk de parochiekerk van de Martins van 1858 tot 1871. Hoewel de kerk later werd herbouwd, heeft het huidige gebouw de doopvont behouden waarop Marie, Pauline en hun broers en zussen, behalve Thérèse.
Vanwege de borstvoedingsproblemen waarmee Saint Zélie te kampen had, werd Thérèse, een baby, van maart 1873 tot april 1874 toevertrouwd aan de verpleegster Rose Taillé. Ondanks de wond van de vroege scheiding van haar moeder, was dit verblijf levensreddend: Thérèse had zijn leven gered dankzij de melk van zijn voedster en kwam weer op krachten op het platteland tot hij volledig genezen was.
